Anne-Babalar engelli çocuğundan utanır mı?

Engellere dair her konuyu burada konuşuyorsak engelli anne ve babaların engelli çocuklarına bakış açılarını biraz irdeleyelim istedim.

Benim ailem yıllar boyunca kız çocuklarının yanında bir erkek çocuğu olmasını istemişler.Sonunda bir erkek çocuğu olmuş ama buda engelli olmuş.İçlerinden geçen yav şimdi bu çocuğu ne yapcaz erkek çocuk istedik ama engelli olmasını istemedik demişler. Şimdi bunun çilesini nasıl çekeceğiz,yıllar boyu nasıl katlanacağız diye içlerinden geçirdiklerine adım gibi eminim.Hani eve yeni bir televizyon alırsın eve gelince heyecanla açarsın bozuk çıkar bunu geri iade edelim dersin ya işte o anlamda bir sorun vardır.Ama ortada engelli bir çocuk olunca iade edemeyeğine göre onu kabullenmek,sıkıntılarına,dertlerine katlanmak gerekiyor.

İşte tam bu aşamada olayın diğer bir boyutuna değinmek istiyorum.Toplum engelli çocuğa sahip olan ailelere çoğunlukla acıyarak bakmışlardır.Toplumun bu baskısını hisseden aileler engelli çocuklarını gizlemekte,göz önüne fazla çıkartmak istememektedirler.Bu aile açısından yüzünde ki bir çıban gibi herkesin görünce dikkatini çeken bir olay gibi görünür ya da öyle hissedilir.
Sizce aileler engelli çocuklarını topluma göstermekte neden çekiniyor? neden saklıyorlar?

yazan:Lodos Denizcisi

Utanırlar mı bilmiyorum?

Ama unutmamak gerekir, kimse dünyaya engelli olarak gelmek istemiyor veya isteyerek engelli olmuyor. Eğer böyle düşünen insanlar varsa ki, vardır… Hiç kimse kendi isteği dışında gelişen olaylardan sorumlu tutulamazlar.

Eğer utanıyorlarsa, unutmamalıdırlar yarın kimin ne olacağı hiç belli olmaz. Eğer yarın kendileri de engelli olurlarsa (İnş kimse engelli olmaz.) o zaman kendi evlatları da kendilerinden mi utanmamalılar? İşte o zaman utanacak bir şey yoktur.